Alles over onze historie
De Gebroeders Breukink
De drie gebroeders Marius, Gé en Wim Breukink vormden samen de derde generatie - en naar later zal blijken tevens de laatste - binnen het familiebedrijf.
De techneut van de gebroeders Breukink
Marius Breukink
Marius was de techneut. Hij behaalde in 1940 het diploma werktuigbouwkundig ingenieur.
Vanaf 1 maart 1945 kwam hij in dienst van Gazelle, in 1949 volgde zijn benoeming tot adjunct-directeur en in januari 1958 tot (technisch) directeur. Gedurende zijn 25-jarige loopbaan heeft Mariuseen groot aandeel gehad in de uitbreiding en de modernisering van het bedrijf. Verder ging zijn aandacht ook uit naar de beroepsopleiding van de jeugd.
Op 18 augustus 1970 is hij, kort na de viering van zijn zilveren jubileum, overleden. In het memoriam wordt hij als volgt beschreven: "Zijn belangstelling voor de sociale aspecten van het bedrijf, zijn bewogenheid voor de mens en zijn innemende persoonlijkheid, maakten hem tot een sympathieke figuur, zowel in het bedrijf als daarbuiten. Hij was een zeer integer persoon, die onder alle omstandigheden rekening hield met de gevoelens en belangen van zijn medemensen."
De Econoom van de drie
Gé Breukink
Gé was de econoom. In 1943 is hij door Hendrik Kölling aangesteld als administrateur van De Pannenhoef, het landgoed van Gazelle, om tewerkstelling door de bezetter te voorkomen. Na de bevrijding trad hij in dienst van Gazelle.
Gé behartigde de personeelszaken, was voorzitter van het pensioenfonds en voerde de gesprekken met de ondernemingsraad. Ook was hij tot 1972 voorzitter van de woningbouwvereniging in Dieren en kon zich zo inzetten voor een goede huisvesting voor werknemers van Gazelle. Hij was tevens voorzitter van het Dierens Algemeen Belang.
Gé moest vroegtijdig terugtreden als directeur door een slopende ziekte, waaraan hij uiteindelijk ook is overleden.
Wim for the Win
Wim Breukink
Wim was de verkoper en verantwoordelijk voor commerciële aspect. Hij kwam op 8 april 1952 in dienst bij Gazelle. In 1957 volgde de benoeming tot adj. directeur en op 14 maart 1961 vormde hij, samen met zijn twee broers, de directie. Hij vertegenwoordigt de fietswereld: hij participeert in de Stichting Fiets!, is voorzitter van de RAI vereniging, organiseert mede de Vael Ouwe en is een belangrijk promotor van de wielersport. Hij is het boegbeeld van Gazelle.
Binnen het bedrijf zorgt hij voor de verbinding met het personeel: hij staat aan de wieg van het personeelsblad Gazelle Klanken. Hier rolt het eerste exemplaar in 1953 van de pers.
De uitdaging van de Jaren 60 en rijwielfabrikanten
De jaren '60 zijn zware jaren voor de rijwielfabrikanten. Het is een arbeidsintensief proces, er is concurrentie van de bromfiets en auto en groeiende import van goedkope fietsen vanuit het buitenland. Ondanks alle inspanningen op het gebied van verbetering van de efficiency, overnames en verbreding van het assortiment (met motor trucks en racefietsen) schrijft Gazelle in 1967 rode cijfers. De verkoop van De Pannenhoef is een pleister op de wonde.
Na het overlijden van zijn broer Marius en door de ziekte van Gé staat Wim er min of meer alleen voor. Er wacht hem een zware klus: hij moet het familiebedrijf verkopen en gaat in onderhandeling met Raleigh dat in januari 1971 Gazelle overneemt. Wim blijft na de overname deel uitmaken van de directie. In oktober 1985 gaat hij met vervroegd pensioen, maar blijft hij nog 10 jaar actief voor Gazelle als commissaris. Dan draagt hij het stokje over aan M.W. Hancock. Na die tijd is hij nog animator van de Rhedense fietsvierdaagse. Hij kan met recht 'fiets ambassadeur' genoemd worden.